Sint-Amands verwelkomt de Gansakkermolen

Na meer dan een eeuw gemis heeft Sint-Amands weer een molen. Het gaat om de Gansakkermolen die vroeger in Geel stond, maar daar in verval geraakte. Molenbouwer Wim Adriaens (63) uit het Nederlandse Weert blies de molen nieuw leven in!

Om de molen te restaureren moest hij eerst tot bij jou in Nederland geraken. Hoe is dat gelukt?

“Al enkele jaren geleden haalden andere specialisten de molen uit elkaar in Geel. Zij inventariseerden alle onderdelen en brachten ze naar jullie gemeentemagazijn. Daar haalden wij in het voorjaar van 2024 alles op. Met drie volle vrachtwagens reden we naar ons atelier in Nederland.”

Hoe pakte je de restauratie van de molen aan?

“We probeerden om zoveel mogelijk originele onderdelen te hergebruiken. Dat is bijvoorbeeld gelukt voor de staak, het onderstel waarop de molen staat. Ook heel wat oude balken van de molenkast konden we hergebruiken.”

Waren er ook stukken die niet meer te redden vielen?

“Ja, de wieken zijn nieuw – maar wel nagemaakt op de ambachtelijke manier. Zo gebruikten we voor de stalen hoofdconstructie van de wieken alleen klinknagels. Dat daar geen laswerk aan te pas kwam, is toch wel bijzonder.”

“Met drie vrachtwagens brachten we alle onderdelen van jullie gemeentemagazijn naar ons atelier in Nederland.”

Hoe ziet je atelier eruit?

“Het lijkt op de werkplaats van een timmerman. Maar wij hebben nog wat extra’s in ons machinepark – zoals een boormachine die gaten van een meter boort en een kettingfrees die vierkante gaten maakt voor de tandwielen. In ons atelier hangt ook een kraan om de zwaarste molenonderdelen te verplaatsen. Maar ook al gebruiken we machines, toch doen we nog veel met de hand.”

Na een half jaar restaureren in je atelier was alles klaar. Hoe gebeurde de heropbouw van de molen in Sint-Amands?

“Ook die namen wij voor onze rekening en dat hield ons nog eens zo’n half jaar zoet. Een viertal medewerkers reden met één vrachtwagen op en af naar Sint-Amands. Eerst bouwden ze de buitenkant van de molen op en werd het geheel geschilderd. Daarna bogen ze zich over de binnenkant en meer specifiek over het maalwerk zelf – want de molen moet natuurlijk draaien en malen!”

“Ik leerde het vak van mijn vader en ooms, ondertussen ben ik al de zevende generatie.”

Molens restaureren en heropbouwen klinkt als een bijzondere ambacht. Hoe kreeg jij die in de vingers?

“Al op mijn vijftiende hielp ik in ons familiebedrijf. Ik leerde het vak van mijn vader en ooms. Ondertussen ben ik al de zevende generatie die dit doet en ook mijn twee zonen zitten nu in de zaak. Ik hou ervan omdat je telkens voor nieuwe uitdagingen staat, want elke molen is anders. We zijn een uitstervend ras, zo heb je in België nog maar twee molenbouwers en in Nederland nog vijfentwintig. Dat maakt dat we veel werk hebben, er staan molens van ons in België, Frankrijk, Duitsland en zelfs Australië!”